اثر مکمل تائورین بر پاسخ برخی بیومارکرهای آسیب قلبی به پروتکل تشخیصی بروس در بیماران با نارسایی قلبی

  سابقه و هدف: تائورین نقش مهمی در تنظیم فعالیت الکتریکی قلب و ایجاد اثرات ضد آریتمی دارد و ممکن است نارسایی قلب را بهبود بخشد. هدف این مطالعه با هدف بررسی اثر دو هفته مکمل‌گیری تائورین بر پاسخ برخی بیومارکرهای آسیب قلبی به پروتکل تشخیصی بروس و زمان رسیدن به واماندگی در بیماران با نارسایی قلب بود.   مواد و روش ‌ ها: 16 بیمار 50 تا 65 ساله با نارسایی قلب که در کلاس II و III دسته‌بندی شده بودند، به صورت تصادفی به گروه‌های تائورین و دارونما تقسیم شدند. مکمل تائورین به مدت 2 هفته، روزانه 5/1 گرم را طی 3 وهله به صورت کپسول‌های 500 میلی‌گرمی دریافت کردند، در حالی‌که گروه دارونما در این مدت کپسول‌های مشابه حاوی نشاسته را مصرف کردند. تائورین پلاسما، تروپونین I قلبی و کراتین فسفوکیناز قلبی ( CPK-MB ) در دو مرحله قبل و پس از مکمل‌گیری و هر مرحله در دو نوبت قبل و پس از اجرای پروتکل بروس (مجموعاً 4 وهله) جمع‌آوری و به ترتیب با روش‌های HPLC ، الایزا وایمونولوژیک اندازه‌گیری شد.   یافته ‌ ها: پروتکل بروس باعث افزایش معنی‌دار تروپونین I و CPK-MB و کاهش معنی‌دار تائورین پلاسما شد. به علاوه، مکمل‌گیری تائورین باعث کاهش سطح استراحتی ترپونین I و CPK-MB و افزایش زمان رسیدن به واماندگی در مقایسه با گروه دارونما و نسبت به مرحله قبل از مکمل‌گیری شد، اما نتوانست اثرات کاملاً بازدارنده‌ای بر افزایش مقادیر تروپونین I و CPK-MB به دنبال اجرای پروتکل بروس ایجاد نماید.   نتیجه ‌ گیری: مکمل‌گیری تائورین در بیماران با نارسایی قلب که از درمان داوریی استاندارد نیز استفاده می‌کنند، می‌تواند ظرفیت ورزشی آن‌ها را بهبود بخشد. به علاوه، مطالعه حاضر از ایده توصیه استفاده از مکمل‌گیری تائورین به عنوان یک استراتژی پیش‌گیرانه به افرادی که از حوادث قلبی رنج می‌برند، حمایت می‌کند.